Your browser is outdated. Upgrade your browser for better user experience and security
De stiel van horlogemaker leren en zich daarna omscholen tot audicien. Velen zullen het hem niet nadoen. Paul Vandendriessche is een van de oudste voormalige werknemers van Lapperre en bleef maar liefst 37 jaar in dienst. 'De grootste evolutie tijdens mijn carrière? Die van analoge naar digitale hoortoestellen.'
Paul mag dan wel net negentig zijn, hij ontvangt ons kwiek en met de glimlach in zijn woning. Voor de duik in zijn verleden heeft hij zijn tas, waarmee hij naar klanten trok, vanonder het stof gehaald. Net als de catalogi waarin het aanbod aan hoortoestellen stond. Zelfs zijn schriftjes, waarin hij de bestellingen noteerde, heeft hij bewaard. 'Als jongeman wilde ik een ambacht leren. Daarom ben ik op mijn zestiende met een opleiding tot horlogemaker gestart', vertelt hij. 'Mijn moeder - en later mijn zus - had een juwelen- en horlogewinkel te Wevelgem, waar ze ook brillen verkocht. Om de brillenglazen te kunnen maken, ben ik nog bij een opticien een cursus 'glasslijpen' gaan volgen.'
Wen oorartsen uit onze regio door hen jaarlijks een bezoek te brengen. Meestal gebeurde dat rond Kerstmis en Nieuwjaar.We brachten een duur flesje mee als cadeau en lieten hen het nieuwe gamma hoortoe- stellen zien.'
Een krantenadvertentie voor hoorbrillen trok op een dag zijn aandacht. 'Ik wilde die ook in ons assortiment opnemen. Zo kwam ik met Lapperre in contact. Om die hoorbrillen te verkopen, kwam een audicien in de zaak van mijn zus wekelijks een zitdag houden. Toen ze op een dag iemand zochten om hem te vervangen, ben ik in de functie van vertegenwoordiger voor Zuid-West-Vlaanderen gerold. Ik kreeg bij Lapperre een opleiding tot audicien, behaalde mijn diploma voor de Examencommissie en kon vanaf dan de baan op om hoortoestellen aan de man te brengen. Door mijn ervaring als horlogemaker had ik de vaardigheden die nodig waren om hoortoestellen te herstellen.'
Als audicien bood ik een oplossing voor hoorproblemen, waardoor mensen hun leven normaal konden leiden
Het was 1958, de begindagen van Lapperre dat toen tien jaar bestond. 'De verkoop en herstelling van hoortoestellen gebeurde aan huis en op zitdagen bij opticiens en horlogewinkels in de regio. Mijn vrouw ging mee de baan op. In winkels en cafés sprak zij mensen aan en kwam zo te weten wie er in het dorp een hoortoestel kon gebruiken. Of we deden alsof we op zoek waren naar een zekere 'Mijnheer Verachtert' die een hoortoestel nodig had, maar die bestond eigenlijk niet. Zo kwamen we te weten wie er dan wél slechthorend was', vertelt Paul. 'Later zijn er Lapperre-hoorcentra geopend. Mijn vrouw heeft 17 jaar zo’n hoorcentrum in Kortrijk gerund. In 1988 waren er een tiental vestigingen, nu heeft Lapperre meer dan 220 verkoopscentra over heel België.'
Paul heeft een hele evolutie in de wereld van de hoortoestellen meegemaakt. 'De eerste elektrische apparaten waren kasthoortoestellen die de gebruiker bij zich droeg en waarbij een microfoon en versterker het elektrische signaal in geluid omzetten. Het snoer verbond het 'kastje' met een oorstuk op maat in het oor. In de loop van de jaren werden hoortoestellen almaar kleiner. Zo werden in de jaren 60 de eerste hoortoestellen gelanceerd achter het oor. Ook de hoorbril werd ontwikkeld, een hoortoestel dat verwerkt zit in het montuur van de bril.'
Op het einde van zijn carrière maakt Paul de digitalisering van de hoortoestellen mee. 'Lapperre lanceerde in 1996 zijn eerste digitale hoortoestel. Die toestellen, aangestuurd met computerchips, luidden een nieuw tijdperk in voor de audiciens. Al die ontwikkelingen waren niet evident, toch heb ik altijd geprobeerd om me bij te scholen', vertelt hij. 'Hoortoestellen werden almaar beter. Vroeger schaamden slechthorenden zich om hun hoortoestel, nu zijn de toestellen zo klein dat je ze amper opmerkt.'
Paul heeft fijne herinneringen aan zijn loopbaan bij Lapperre. 'Als ik mijn carrière in één woord moet samenvatten, denk ik aan 'onvergelijkbaar'. Je kan dit beroep met niets anders vergelijken. Ik heb mijn job altijd graag gedaan. Als audicien bood ik een oplossing voor hoorproblemen, waardoor mensen hun leven opnieuw normaal konden leiden. Het is zo’n mooi beroep.'
